Gisteren heb ik een vervolggesprek gehad met ouders die voor hun zwaar gehandicapte kind samen met een aantal anderen een wooninitiatief willen realiseren. Met de vader had ik vijf jaar geleden al contact toen hij voor het eerst met dit idee kwam. Zelf ga ik binnenkort verhuizen, maar een nieuw wooninitiatief van de grond krijgen is pas echt een klus.
Het idee is verder gerijpt en er moesten allerlei hobbels worden genomen, zoals een wijziging van het bestemmingsplan, wat leidde tot een ellenlange procedure. Het enthousiasme van de initiatiefnemers heeft er niet onder geleden, anderen zijn aangehaakt. Inmiddels zijn er zes ouderparen die hetzelfde voor ogen hebben voor hun kind.
Het huis moet uiteindelijk plaats bieden aan twaalf kinderen die veel zorg nodig hebben. Wat de initiatiefnemers bindt is dat ze zich afvragen: wat doe je met je gehandicapte kind als het ouder wordt? Zeker als je zelf ook ouder wordt? Deze ouders hebben hun kind nu nog thuis, maar hoe lang kunnen ze de zorg zelf nog opbrengen?
Hoe borg je kwaliteit en identiteit?
Er is een stichting opgericht en er zijn deskundigen gevraagd kennis in te brengen op het gebied van financiën en zorg. Het ontbreekt nog aan specifieke kennis bijvoorbeeld op het gebied van zorgfinanciering en governance. Er zijn nog heel veel vragen die beantwoord moeten worden. Neem je personeel in dienst of ga je met zorgaanbieders in zee? En hoe borg je de kwaliteit (en identiteit) van zorg voor je kinderen op de langere termijn?
Het begint met een goed businessplan waarin al die facetten aan de orde komen. Dan kun je prioriteiten stellen: wat is nú belangrijk? Natuurlijk is het ook verstandig goed om je heen te kijken. Wat is er al en hoe doen andere zorgorganisaties het? Wat is het unieke van ons plan, waarom willen we voor onze kinderen liever geen plek in een grote instelling? Stel die vragen om je plan duidelijk te maken.
De initiatiefnemers gaan zelf aan de slag met het ondernemingsplan. Dat bespaart geld. Bovendien ontdekken ze zo beter wat ze belangrijk vinden. Wij kijken over hun schouder mee en geven feedback. Een beproefde werkwijze, die doorgaans tot een prima resultaat leidt.
Het kost tijd en geld
Het proces dat deze ouders doormaken staat symbool voor andere kleinschalige initiatieven in de zorg. Er komt veel op je af. De financiën vragen veel aandacht en doorzettingsvermogen. In enkele gevallen kan projectmatige fondsenwerving een oplossing zijn, maar vaak moeten voor het voortraject eigen middelen worden aangesproken. Naast tijd kost het ontwikkelen van een dergelijk initiatief dus ook geld.
Dit soort initiatieven behoort wat mij betreft tot de leukste en de lastigste. Ik proef hoe graag deze ouders het beste willen voor hun kwetsbare kind. Hun hart zegt ja, maar hun verstand zegt misschien een keer nee. Hopelijk vinden we ook dit keer een oplossing die goed past bij hun verlangens en hun mogelijkheden.
